تفاوت SSL و TLS چیست؟ تکامل پروتکل های رمزنگاری

این اتفاق راه را برای TLS که ارتقا دهنده و جانشین SSL می شد، هموار کرد و TLS  تبادل اطلاعات آنلاین امن تر را تضمین می کند. TLS که توسط گروه ضربت مهندسی اینترنت (IETF) توسعه یافته است با ارائه حفاظت پیشرفته در برابر تهدیدات سایبری، در حالی که عملکرد و قابلیت اطمینان بهبود یافته را تضمین می کرد، به دنبال رفع آسیب پذیری های SSL بود. در این مقاله، ما بررسی می کنیم که چرا این انتقال برای امنیت آنلاین ضروری بوده است، چه چیزی TLS را به پروتکل برتر تبدیل می کند و اینکه چگونه تکامل از SSL به TLS منعکس کننده جهت کلی امنیت سایبری است. درک این پیشرفت نه تنها زیربنای فنی امنیت وب را روشن می کند بلکه این مسئله را مورد توجه قرار می دهد که چرا به روز ماندن با استانداردهای فعلی برای کسب و کارها و افراد برای تجربه اینترنتی امن، بسیار مهم است.

SSL چیست؟

لایه سوکت های امن (SSL)، پروتکل رمزگذاری اصلی است که برای امنیت آنلاین، توسعه یافته است. این برنامه توسط Netscape در دهه 1990 برای اطمینان از تراکنش امن بین سرورهای وب و مرورگرها ایجاد شد و در اصل، هدف آن تسهیل یک مکالمه خصوصی بود که فقط طرف های درگیر حتی اگر ارتباطات، سراسری و با دسترسی گسترده و عمومی بود، بتواند آن را درک کنند. SSL با ایجاد یک پیوند رمزگذاری شده بین یک وب سرور و یک مرورگر، عمل می کند که با “https” در یک آدرس وب و یک نماد قفل در نوار URL مرورگر مشخص می شود. این پیوند ایمن تضمین می کند که تمام داده های ارسال شده بین سرور و مرورگرها خصوصی، یکپارچه و محافظت شده است و از رهگیری های احتمالی توسط اشخاص ثالث، امن باقی می ماند.

ویژگی های SSL

رمزگذاری: SSL از یک سیستم رمزنگاری استفاده می کند که از دو کلید استفاده می کند. یک کلید عمومی که برای همه شناخته شده است و یک کلید خصوصی یا مخفی که فقط برای گیرنده پیام شناخته می شود.

احراز هویت: گواهی SSL صادر شده توسط یک مرجع صدور گواهی (CA)، هویت وب سایت را تأیید می کند و به بازدیدکننده اطمینان می دهد که آن ها در یک سایت جعلی نیستند.

یکپارچگی داده: SSL خطر دستکاری داده ها، جعل پیام و درز اطلاعات را کاهش می دهد و اطمینان حاصل می کند که هر گونه تغییر داده های ارسالی می تواند توسط گیرنده های مورد نظر شناسایی شود.

گواهینامه SSL

گواهینامه های SSL فایل های داده ای هستند که به صورت دیجیتالی، یک کلید رمزنگاری را به جزئیات یک سازمان متصل می کنند. این گواهی، هنگامی که بر روی یک وب سرور نصب می شود، قفل را فعال می کند و امکان اتصال امن از یک وب سرور به یک مرورگر را فراهم می کند. این گواهینامه ها به اشکال مختلفی ارائه می شوند که هر کدام دارای سطوح اعتبار سنجی متفاوتی هستند و این نمونه ها عبارتند از: اعتبار دامنه (DV)، تأیید سازمان (OV) و اعتبار سنجی توسعه یافته (EV).

چندین نسخه از SSL وجود دارد، از SSL 1.0 که هرگز به دلیل نقص امنیتی شدید منتشر نشد تا نسخه 2.0 که به صورت عمومی منتشر شد اما آسیب پذیری های قابل توجهی نیز داشت. بهبود یافته ترین نسخه SSL 3.0 بود که در حالی که بسیار امن تر از نسخه های قبلی خود بود، اما همچنان دارای نقاط ضعفی بود که می توانست توسط مهاجمان مورد سوء استفاده قرار گیرد. SSL برای امنیت اینترنت، اساسی بود اما بدون نقص نبود و این منجر به حذف تدریجی این پروتکل و پذیرش جانشین آن، امنیت لایه حمل و نقل (TLS) شد که اقدامات امنیتی قوی‌ تری ارائه می دهد و پروتکل استانداردی است که امروزه برای تراکنش‌ ها و ارتباطات وب امن استفاده می شود.

ظهور TLS

آسیب‌ پذیری‌ های SSL، ایجاد یک پروتکل امن‌ تر را ضروری کرد و اینجاست که امنیت لایه حمل و نقل (TLS) به تصویر کشیده شد. TLS که به عنوان یک نسخه پیشرفته از SSL در نظر گرفته می شود، یک پروتکل رمزنگاری است که امنیت سرتاسر داده های ارسال شده بین برنامه ها را از طریق اینترنت را فراهم می کند. این برنامه توسط گروه (IETF) به عنوان ارتقاء به SSL 3.0 توسعه داده شد و ضعف های پروتکل را کاهش داد و ویژگی های امنیتی را تقویت کرد. با معرفی TLS 1.0 در سال 1999، پایان سلطه SSL را به عنوان راه حلی برای ایمن سازی انتقال داده مشاهده شد.

TLS از ترکیبی از رمزنگاری متقارن و نامتقارن استفاده می کند که در آن حریم خصوصی را با رمزگذاری داده‌ ها و تأیید اعتبار اتصال در هر دو طرف از طریق گواهی‌ های دیجیتال تضمین می‌ کند. طراحی TLS آن را به یک پروتکل قوی در برابر حملات سایبری مختلف تبدیل کرد. تفاوت های این دو روش عبارتند از طیف وسیعی از الگوریتم های رمزگذاری قوی تر و ایمن تر و یک فرآیند اتصال امن تر که به سرور و مشتری اجازه می دهد تا یکدیگر را احراز هویت کنند.

TLS ثابت نبوده است از طریق نسخه های TLS 1.1 ،TLS 1.2 و جدیدترین که TLS 1.3 می باشد، تکامل یافته است. هر تکرار، پیشرفت‌ های بیشتری را به همراه داشت مانند روش‌ های رمزگذاری قوی‌ تر و از بین بردن ویژگی‌ های قدیمی که می‌ توان از آن ها بهره‌ برداری کرد. به عنوان مثال، TLS 1.3 که در آگوست 2018 تصویب شد، سرعت را  برای ایجاد رمزگذاری افزایش می‌ دهد و مجموعه‌ رمزهای قدیمی را که می‌ توانند خطرات امنیتی باشند، حذف می کند. تی ال اس در حال حاضر به طور گسترده به عنوان پروتکل استاندارد برای ایمن سازی ترافیک وب پذیرفته شده و مرورگرهای وب، کلاینت‌ های ایمیل، برنامه‌ های پیام‌ رسانی فوری و شبکه‌ های خصوصی مجازی همگی برای اطمینان از حفظ حریم خصوصی و صحت داده‌ هایی که مدیریت می کنند، استفاده می‌ شود.

موتورهای جستجو مانند Google وب‌ سایت‌ هایی که TLS ندارند، شروع به علامت گذاری به عنوان نا امن کردند و سایت‌ هایی در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار داده‌ اند تا از این تکنولوژی برای امنیت و اعتماد کاربران استفاده کنند. ظهور این فناوری نشان دهنده یک تغییر اساسی در امنیت وب، رسیدگی به محدودیت های گذشته و تعیین مسیری رو به جلو برای امنیت سایبری است. پیاده سازی و توسعه مداوم آن، تعهد جامعه فناوری به ایجاد یک اینترنت امن و قابل اعتماد برای ارائه دهندگان و کاربران را برجسته می کند.

تفاوت پروتکل های TLS و SSL

Secure Sockets Layer، پروتکل رمزگذاری برای حفظ حریم خصوصی در اینترنت است که راه را برای جانشین انعطاف‌ پذیرتر خود یعنی Transport Layer Security هموار کرد. تغیر از SSL به TLS نه تنها نشان دهنده یک تغییر نام ساده یا تغییر جزئی نیست بلکه یک پیشرفت قابل توجه در فناوری رمزگذاری و اقدامات امنیتی است.

هنگامی که اس اس ال برای اولین بار طراحی شد، سنگ بنای حفاظت از تعاملات آنلاین بود. به ویژه برای تراکنش هایی که نیاز به محرمانه بودن دارند، آن را به عنوان یک سپر پیشگام و در عین حال ابتدایی در برابر تهدیدات فزاینده ای که در روزهای اولیه ارتباطات اینترنتی داشتند، می شناختند. TLS فقط داده ها را رمزگذاری نمی کند، تبادل را با روش های رمزنگاری پیچیده تر تقویت می کند. در اینجا، جزئیات رمزگذاری در یک محیط امن تر مورد بررسی قرار می گیرد و برای اطمینان از این که یکپارچگی و محرمانه بودن داده ها در حین انتقال دستکاری نشده است.

در حالی که SSL مقدمات را ایجاد کرد، TLS هر جنبه ای از آن پایه را گسترش داد و بهبود بخشید. این شامل ادغام الگوریتم‌ های قوی‌ تر و حذف الگوریتم‌ های منسوخ شده، تقویت ارتباطات در برابر مجموعه‌ ای از تهدیدات سایبری است. ایده این بود که نه تنها امنیت، بلکه تطبیق پذیری و کارایی فرآیند رمزگذاری را نیز افزایش دهد بنابراین هنگامی که SSL به دلیل ضعف‌ هایش از بین رفت، پروتکل دیگری وارد عمل شد که اساساً در برابر آسیب‌ پذیری‌ های مختلف مقاوم بود.

در پی اقدامات سختگیرانه حریم خصوصی اینترنت و استانداردهای به روز شده، اتصال به پروتکل های قدیمی به وضوح غیرقابل دفاع شد که منسوخ شدن آن را نشان می دهد. اکنون، با توجه به این که دنیا به شدت به تراکنش‌ ها و تعاملات دیجیتال متکی است، پذیرش پروتکل محکم‌ تر نشان‌ دهنده تغییر ضروری به سمت فضای سایبری محافظت‌ شده‌ تر و قابل اعتمادتر است.

به طور خلاصه TLS طیف وسیعی از پیشرفت ها را نسبت به SSL، هم از نظر مفهومی و هم از نظر فنی، شامل می شود. تکامل آن نشان دهنده تلاش های مداوم برای افزایش اقدامات امنیتی و مبارزه با آسیب پذیری ها در حوزه سایبری است در حالی که برخی همچنان از واژه SSL به جای TLS استفاده می کنند، ترجیح و توصیه صریح برای استفاده TLS برای ارتباطات اینترنتی ایمن وجود دارد.

صدور گواهی در TLS و SSL

مدل اعتماد اینترنت اساساً بر پایه صدور گواهی (CAs) در ایجاد امنیت وب سایت ها و تضمین رمزگذاری قابل اعتماد داده ها، عمدتاً از طریق استفاده از پروتکل های SSL/TLS متکی است. این سازمان‌ ها به‌عنوان ستون‌ هایی در حوزه امنیت وب عمل می کنند و زیربنای اعتماد کاربران به ارتباطات امن هستند. مقامات صدور گواهینامه به عنوان نهادهای شخص ثالثی که برای مجوز صدور گواهینامه های دیجیتال به آنها واگذار شده است، عمل می کنند.

این گواهی‌ های دیجیتال برای استقرار SSL/TLS در سرویس‌ های وب، تسهیل یک محیط امن که در آن اطلاعات حساس می‌ تواند به طور ایمن منتقل شود، ضروری هستند. هنگامی که یک وب سرویس گواهی را خریداری می کند، وظیفه CA این است که سازمان یا فردی را که برای گواهی نامه درخواست می دهد را بررسی کند. این تأیید می کند که موجودیت قانونی است و کاربران می توانند از این که چه کسی در آن طرف ارتباط آن ها قرار دارد، مطمئن باشند.

پس از تکمیل فرآیند احراز هویت، CA یک گواهی دیجیتال امضا شده برای متقاضی صادر می کند. این گواهی حاوی کلید عمومی متقاضی و سایر اطلاعات هویتی است که همه به صورت رمزنگاری شده توسط کلید خصوصی خود CA امضا شده است و هنگامی که کاربر به سرویس متصل می شود، وب سرور این گواهی را به عنوان مدرک هویت ارائه می دهد. پشت هر گواهی، زنجیره‌ ای از اعتماد وجود دارد که به یک ریشه باز می گردد. گواهینامه CA به این ریشه‌ ها پیوند می‌ خورد و قابل اعتماد بودن آن‌ ها را از طریق چیزی که به عنوان زنجیره اعتماد شناخته می‌ شود، وام می‌ گیرد. اگر یک گواهی دیجیتال به خطر بیفتد CA این اختیار را دارد که آن را باطل کند، بنابراین اعتبار آن را تضعیف می کند و به مشتریان و سرویس های وب هشدار می دهد که گواهی دیگر نباید قابل اعتماد باشد.

به طور خلاصه، مقامات صادرکننده گواهی در قلب سیستم اعتمادی هستند که برای ایمن سازی اینترنت از آن استفاده می کنند. آن ها وظایف حیاتی تأیید هویت، صدور گواهی‌ ها، حفظ زنجیره‌ های اعتماد و مدیریت چرخه عمر گواهی‌ ها را انجام می‌ دهند که همگی برای انتقال امن و مطمئن اطلاعات به صورت آنلاین بسیار مهم هستند.

باورهای غلط در مورد SSL و TLS

مفاهیم SSL (Secure Sockets Layer) و TLS (Transport Layer Security) می تواند پیچیده باشد و اغلب منجر به سوء تفاهم شود. در زیر برخی از تصورات غلط رایج در مورد این دو پروتکل رمزگذاری وجود دارد:

تصور اشتباه اول این است که SSL هنوز در حال استفاده است. واقعیت این است که در حالی که مردم اغلب به “گواهینامه های SSL” یا “رمزگذاری SSL” اشاره می کنند، به عنوان یک پروتکل منسوخ و ناامن در نظر گرفته می شود. TLS جایگزین SSL شده است و همه اتصالات امنی که امروزه ایجاد می شوند در واقع از TLS استفاده می کنند حتی اگر اصطلاح SSL در زبان رایج رایج باقی بماند.

تصور اشتباه دوم، TLS فقط یک نسخه تغییر نام تجاری است. اما در واقع TLS صرفاً یک تغییر نام تجاری نیست بلکه یک پیشرفت و جانشین SSL است. این شامل چندین ارتقاء برای امنیت و عملکرد است و نباید به عنوان قابل تعویض با SSL در نظر گرفته شود.

تصور غلط دیگر این است SSL/TLS سرعت وبسایت شما را کند می کند اما واقعیت این است که فرآیند رمزگذاری، لایه‌ ای از محاسبات را اضافه می کند و تغیر در سرعت ایجاد نمی کند.

نتیجه گیری

تکامل از SSL به TLS فصل مهمی را در پیشرفت پروتکل‌ های امنیتی وب نشان می‌ دهد. همانطور که تهدیدات سایبری پیچیده‌ تر شده‌ اند، ابزاری برای ایمن کردن داده‌ هایی که از شبکه‌ های وسیع اینترنت عبور می‌ کنند نیز وجود دارد. از روزهای اولیه SSL که برای ایجاد فضای امن برای تراکنش‌ های آنلاین پیشگام بود تا پروتکل قوی و ظریف TLS که امروز پایه امنیت دیجیتال را تشکیل می‌ دهد، این پیشرفت تلاش بی‌ وقفه ما برای یک وب امن و قابل اعتماد را در بر می‌ گیرد.

در حالی که SSL مقدمات اولیه را ایجاد کرد، ظهور TLS بود که واقعاً افق های قابلیت های رمزگذاری را گسترش داد. با هر بار تکرار، آسیب‌ پذیری‌ ها برطرف می‌ شد، رمزگذاری قوی‌ تر می‌ شد و کارایی ارتباطات امن بهبود پیدا می کرد. این اصلاح مداوم گواهی بر تعهد جامعه جهانی برای حفظ حریم خصوصی و یکپارچگی در قلمرو دیجیتال است. همانطور که ما به حرکت در یک چشم انداز دیجیتالی همیشه در حال تحول ادامه می دهیم، بسیار مهم است که نه تنها از نقاط عطف فناوری به دست آمده قدردانی کنیم بلکه در اجرای آخرین استانداردها و بهترین شیوه ها نیز هوشیار و فعال بمانیم. تنها از طریق چنین تعهد مستمری می‌ توانیم آرزوی حفظ یک دنیای آنلاین امن و مطمئن برای همه کاربران داشته باشیم.