DDoS چیست؟
DDoS تلاشی مخرب برای ایجاد اختلال در ترافیک یک سرور، سرویس یا شبکه هدفمند با هدف غلبه بر زیرساخت آن با سیل ترافیک اینترنت است. حملات DDoS با استفاده از چندین سیستم به خطر افتاده به عنوان منابع ترافیک حمله به نتیجه می رسند. ماشین های مورد بهره برداری می توانند شامل رایانه ها و سایر منابع شبکه باشند. در‌واقع می توان گفت یک حمله DDoS همانند یک ترافیک غیرمنتظره است که بزرگراه را مسدود نموده و از رسیدن ترافیک منظم به مقصد جلوگیری می نماید.
حمله DDoS چگونه عمل می کند؟
انواع حملات شدید DDoS به وسیله شبکه های ماشین های متصل به اینترنت انجام می شود. این شبکه ها شامل رایانه ها و سایر دستگاه ها هستند که به بدافزار آلوده شده و به آن ها اجازه کنترل از راه دور توسط یک مهاجم را می دهند.
این گونه دستگاه ها به عنوان ربات شناخته شده و به گروهی از آنها بات نت می گویند. هنگامی که بات نت ایجاد شود، مهاجم توانایی هدایت حمله با ارسال دستورالعمل هایی از راه دور به هر ربات را دارد.
هنگامی که سرور یا شبکه مورد نظر جهت حمله توسط بات نت مورد هدف قرار می گیرد، هر ربات درخواست هایی را به آدرس IP مورد نظر ارسال می نماید که باعث تحت فشار قرار گرفتن سرور یا شبکه و در نتیجه منع شدن سرویس به ترافیک عادی می شود و از آنجا که هر ربات یک دستگاه اینترنتی قانونی می باشد در نتیجه جداسازی ترافیک حمله از ترافیک عادی می تواند دشوار باشد.
مزایای جلوگیری از حملات DDoS
انواع حملات DDoS
1. حملات حجمی: نوعی از حملات دی داس هستند که در آن مهاجم بر ظرفیت پهنای باند شبکه غلبه می کند و باعث می شود یک وبسایت یا سرویس در دسترس نباشد یا پاسخگو نباشد. این امر با ارسال حجم عظیمی از ترافیک بی فایده توسط مهاجم به دست می آید و پهنای باند هدف را پر می کند و باعث می شود ترافیک قانونی به سرور ابری یا فیزیکی نرسد.
2. حملات پروتکلی: این حملات از آسیب پذیری های موجود در پروتکل های شبکه برای مصرف منابع هدف سوء استفاده می کنند و آن را از دسترس خارج می کنند. این حملات در درجه اول بر منابع مانند پهنای باند یا تجهیزات شبکه، منابع سرور، فایروال ها و متعادل کننده های بار تمرکز می کنند.
3. حملات لایه برنامه: این حملات لایه برنامه یک وب سایت یا شبکه را هدف قرار داده و باعث از کار افتادن آن می شود. این حملات در لایه 7 شناخته می شود، خارجی ترین لایه مدل OSI (لایه «برنامه» است که درخواست های HTTP و DNS را مدیریت می کند) را هدف قرار می دهند. در این نوع حملات، مهاجم از یک ویژگی یا آسیب پذیری خاص یک برنامه برای مصرف منابع آن سوء استفاده می کند و آن را در دسترس کاربران قرار نمی دهد. از آنجایی که این حملات عموماً رفتار انسان را تقلید می کنند، تشخیص و کاهش آن دشوارتر است.
4. حملات انسداد سرویس توزیع شده بازتابی (DRDoS): این حملات از یک سرور شخص ثالث برای تقویت ترافیک حمله استفاده می کنند و ردیابی منبع حمله را دشوارتر می کند.
5. حملات مبتنی بر اینترنت اشیا: نوعی حمله سایبری است که در آن دستگاه های اینترنت اشیا متعددی مانند تلویزیون های هوشمند، لوازم خانگی، سیستم های امنیتی و سایر دستگاه های متصل به اینترنت هدف قرار می‌گیرند. دلیل اصلی استفاده از دستگاه های اینترنت اشیا برای حملات DDoS، به دلیل تدابیر امنیتی ضعیف آنها است که این دستگاه ها اغلب نام های کاربری و رمز عبور پیش فرض دارند، توانایی به روزرسانی یا اصلاح آسیب پذیری ها را ندارند و بسیاری از دارندگان به اندازه آنها به امنیت آنها توجه نمی کنند.
6. حملات Slowloris: در این حمله مهاجم با باز نگه داشتن تمام اتصالات موجود تا زمانی که ممکن است، وب سرور را از بین می برد. این کار را با شروع یک اتصال با یک درخواست HTTP انجام می دهد، اما این درخواست ها را بسیار آهسته ارسال می کند، بنابراین سرور نمی تواند اتصال را ببندد. این باعث می شود که حداکثر شکاف های اتصال سرور اشغال شود، در نتیجه از پذیرش اتصالات جدید و به طور مؤثر از فعالیت سرور جلوگیری می‌کند.
آشنایی با حملات DDOS
حمله DDoS نوعی حمله سایبری است که سایت یا شبکه مورد نظر را پر از ترافیک می کند و منابع آن را تحت الشعاع قرار می دهد و آن را در دسترس کاربران قرار نمی دهد.
هدف را با حجم عظیمی از ترافیک پر می کند و منابع آن را مصرف می کند و آن را از دسترس خارج می کند.
یک حمله پروتکل DDoS از آسیب پذیری های موجود در پروتکل های شبکه برای مصرف منابع هدف سوء استفاده می‌کند و آن را غیرقابل دسترس می کند.
یک حمله به این روش، لایه برنامه یک وب سایت یا شبکه را هدف قرار می دهد و باعث از کار افتادن یا غیرقابل دسترس شدن آن می شود.
حمله DRDoS از یک سرور شخص ثالث برای تقویت ترافیک حمله استفاده می‌کند و ردیابی منبع حمله را سخت تر می کند.
